مجدالدین حاجی‌زاده در خرداد ماه سال ۱۳۰۴ در شهر استانبول ترکیه، متولد شد. دوران کودکی و نوجوانی خود را در شهر کرج گذراند و پس از اخذ دیپلم هنرستان ایران و آلمان در سال ۱۳۲۱، جهت ادامه تحصیل به ترکیه رفت و شش سال بعد، مدرک معماری و شهرسازی خود را از دانشگاه فنی استانبول دریافت نمود.
در سال ۱۹۴۸ میلادی، دفتر شخصی خود را در شهر استانبول تاسیس نمود و هشت سال مشغول به فعالیت بود. سپس، بطور همزمان در شرکت مهندسین مشاور بین‌المللی "اونیماک" در اتریش فعالیت نمود و آموزش در دانشگاه فنی وین را ادامه داد. در سال ۱۳۳۵ با بانویی اتریشی، ازدواج و پس از اخذ درجه دکتری معماری در سال ۱۳۳۷ به ایران بازگشت. با تاسیس دانشگاه ملی ایران، در سال ۱۳۳۹ بعنوان یکی از اساتید دانشکده، مشغول و تا سال  57 به آموزش ادامه داد. همزمان با تدریس، دفتر شخصی خود را در تهران تاسیس نمود و پروژه‌های متعددی را طراحی و اجرا کرد.
علاقه به هنر نقاشی او به سال ۱۳۴۶ برمی‌گردد. در آن سال با همکاری تعدادی از اساتید وقت، همچون نازاریان، تحقیقات خود در سبک‌های مختلف نقاشی، مانند: کوبیسم- فیگوراتیو و آبستره را تداوم بخشید.
بین سال‌های ۱۳۵۷ الی ۱۳۶۵ در حضور اساتیدی چون "علی‌اصغر پتگر" (۱۳۷۱-۱۲۹۲) از نقاشان واقع‌گرای معاصر و "غلامحسین نامی" (از پیشگامان جنبش هنر مدرن در نقاشی معاصر ایران)، دانش خود را در هنر نقاشی ارتقا بخشید. وی توانست، دوره‌های نقاشی آکادمی هنرهای تجسمی سالسبورگ در اتریش را زیر نظر اساتید صاحب نامی چون: "امیلیو ودووا" از ایتالیا، "اسوالد اوبرهوبر" و "هرمان نیچ" از اتریش، بگذراند.
در سال ۱۳۴۷ گالری"پرلا" در تهران را افتتاح کرد و با گسترش تولیدات مبلمان و دکوراسیون داخلی، فعالیت هنری خود را در صنعت مبلمان تداوم بخشید.
فرزند ایشان (اسکندر حاجی‌زاده) طی گفت‌وگوی انجام شده با گروه تحقیق و مصاحبه معمار ملی در بهمن ماه سال ۱۳۹۸، پدرش را اینگونه توصیف می‌کند:
... او کارش و دانشجوهایش را دوست داشت. پشتکار عجیبی داشت و بسیار سخت‌گیر بود. همان انتظاراتی که از دانشجویانش داشت، عیناً از ما و در منزل طلب می‌کرد. طوری برنامه‌ریزی می‌کرد که کارها به بهترین نحو، انجام شود. شب‌ها تا دیر وقت مشغول تهیه جزوات امتحانی و ترسیم جزئیات برای ارائه به دانشجویانش بود.
... پدر من رانندگی بلد نبود، به همین دلیل راننده‌ای در اختیار داشت که او و خانواده را جابجا کند. در ایام مدرسه، ابتدا پدرم را به دانشکده و سپس من را به مدرسه می‌رساند. همواره، با ظاهری آراسته و کراوات‌زده و سر وقت کلاس را برگزار می‌کرد. به هیج عنوان غیبت کسی را نمی‌پذیرفت.
... بیاد دارم، اوایل انقلاب و در دوران شلوغی‌های دانشگاه‌های تهران، دانشجویان را نصیحت، آنان را از عواقب اعتراضات، برحذر می‌کرد. پدرم در دوران اعتصاب‌های دانشجویی، مسئول دانشگاه شبانه‌روزی بود. در همان دوران، جلوی ورودی دانشگاه می‌ایستاد و مانع ورود نیروهای گارد و پلیس می‌شد. بیاد دارم التهاب و اضطراب پدرم در دانشگاه، فضای خانه را هم، تحت تاثیر قرار داده بود.
... در دوران پس از انقلاب، ایشان به دلایلی آزرده‌خاطر شدند و دانشکده را ترک کردند. چند سال بعد با راه‌اندازی گالری تولیدات مبلمان، کارهای خودش را به نمایش گذاشت. خاطرم است که بسیاری از دانشجویانش به گالری می‌آمدند تا او را ببینند. در زمان دیدارش با دانشجویان، لحظات احساسی بسیاری را شاهد بودم.
از آثار وی طی ۲۱ سال فعالیتش در زمینه نقاشی، می‌توان به نمایشگاه‌های هنری زیر اشاره کرد:

نمایشگاه انفرادی
۱۳۶۷- مجموعه فرهنگی آزادی ۱۳۶۸ - گالری آذین
۱۳۶۹ - گالری گلستان
۱۳۷۳ -گالری بامداد
۱۳۷۴ و ۷۶ -گالری برگ
۱۳۸۶ و ۸۸ - گالری شیرین

نمایشگاه گروهی
۱۳۷۴ الی ۸۱ - موزه هنرهای معاصر - تهران
۱۳۶۷ الی ۷۹ آکادمی هنرهای تجسمی – شهر سالسبورگ اتریش

مجدالدین حاجی‌زاده، بعنوان یکی از نقاشان نوگرای معاصر ایران، فارغ از هیاهو و جریانات هنری، تا آخرین سال‌های عمر هنری خود فعال بود.
وی در هجدهم تیرماه سال ۱۳۹۱ در سن ۸۷ سالگی، دارفانی را وداع گفت.
روحش شاد...

گفت و گو با  اسکندر حاجی زاده (فرزند مرحوم حاجی زاده) در کانال آپارت گروه تحقیق و مصاحبه: